اذان:  از نظر لغوی به معنی «آگاهی دادن»، «آگاهانیدن» و «خبر به گوش رساندن» است. در دین اسلام، ندایی است برای اعلام وقت نماز با الفاظ مخصوص. نمازهای روزانهٔ مسلمانان در ساعات مشخصی ادا می‌شوند که به این زمان‌ها اوقات شرعی گفته می‌شود. خواندن اذان واجب نیست اما مستحب است که پیش از شروع هر نماز، ابتدا اذان و سپس اقامه خوانده شود. اولین مؤذن تاریخ بلال حبشی بود و در صدر اسلام، پیامبر اکرم در چندین مورد برای اعلام خبر (مانند فراخوانی برای جنگ بدر) از اذان استفاده کرده‌است. 

اهمیت اذان: از آن جهت است که به وسیله آن یکتایی خدا، رسالت حضرت محمد (ص) اعلام می گردد. و فریادی است بر ضد معبودهای خیالی و ‌همچنین با فراخوانی امت اسلامی برای اجتماع و عبادت، شعار وحدت اسلامی نیز در آن نهفته است.

عبارات اذان:

 “الله أکبر” (۴ مرتبه)                           خدا بزرگ‌تر و برتر از هر چیزی است.               

“اشهد ان لا اله الا الله” (۲ مرتبه)          گواهی می‌دهم هیچ معبود به حقی جز الله وجود ندارد.

“أشهد ان محمداً رسول الله” (۲ مرتبه)    گواهی می‌دهم که محمّد فرستادهٔ خداست.

“حیّ على الصّلاة” (۲ مرتبه)                بشتاب به سوی نماز.

“حیّ على الفلاح” (۲ مرتبه)                 بشتاب به سوی رستگاری.

“الصلاة خیر من النوم” (۲ مرتبه)             نماز از خوابیدن بهتر است.(۱)

“الله أکبر” (۲ مرتبه)                            خدا بزرگ‌تر و برتر از هر چیزی است.

“لا إله إلا الله” (۱ مرتبه)                       گواهی می‌دهم هیچ معبود به حقی جز الله وجود ندارد.

 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(۱) این عبارت فقط در نماز صبح خوانده میشود.